- TIMAEUS
- I.TIMAEUSLocrus, Philosophus Pythagoricus, cuius exstat libellus de natura et anima mundi, Doricâ scriptus dialectô, quemque Plato loquentem inducit in dialogo suo, cui inde Timaeo nomen, quem item de Pythagora librum scripsisse ait Suidas, vide Phot. Voss. de Hist. Graec. l. 1. c. 12. l. 4. c. 8. etc. Item Ionsium de Script. Phil. p. 32. Diversus ab his duobus est Timaeus ille Lexici Platonici auctor, apud Phot. Ecl. 151. Itemque Timaeus Mathematicus, laudatus Plinio. Timaeus quidam de Medicina metallica scripsit, ut auctor est idem Plin. l. 33. c. 3. ubi perperam Remeus ligitur. Item, Episcopus Antiochiae, post Domnum saecul. 3.II.TIMAEUSSiculus, Andromachi Tauromenitae Principis fil. Historicus, qui res Graecas conscripsit, etiam usque adeo arrogans, ut Thucydidem et Philistum in historia a se facile superatum iactet. Ipse vero Siculâ quâdam pinguedine delibutus ad ridenda, minimeque ad Historiae gravitatem pertinentia digreditur. Plut. in Nicia. Vide Voss. de Hist. Gr. l. 1. c. 12. Nic. Lloydius. At Ciceroni de Orat. longe eruditissimus. Diodoro Sic. μεγίςην πρόνοιαν πεποιημένος τῆς τῶ χρόνων ἀκριβείας, καὶ τῆς πολυπειρίας πε φροντικώς, maximam adhibens diligentiam in exquisitâ temporum notatione, et varia rerum cognitione abundans, l. 5. Scripsit primus Ο᾿λυμπιονίκας, ἢχρονικὰ πραξίδια, Acta ad tempus Olympionicarum relata, Suid. ac Ephoros a prima institutione; cum Regibus Spartanorum comparavit; et ArchontesAthenienses; ac Sacerdotes Argivas cum Olympicis victoribus contulit. Unde vero sit orsus, non invenitur; neque an vixerit ultra Olympiadem 129. ad quam is Historiam suam perduxit; et quâ illum excepit Polybius, usque ad Olymp. 158. Floruit autem sub Ptolemaeo Philadelpho. Post illum Eratosthenes Canones Temporum compegit, qui a plurimis sunt probati; et ab illis demum temporibus Olympiades quasi totius Graeciae Fasti haberi coeperunt. Ioh. Marshamus, Canone Chron. ad Sec. XVI. Vide quoque supra voce Coroebus, it. Eratosthenes.III.TIMAEUSex amicis Alexandri Magni, qui Regi in urbe Oxydracarum periclitanti subveniens multis adversô corpore vulneribus acceptis egregiâque editâ pugnâ, cecidit. Curt. l. 9. c. 5.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.